Все по-тежко
Става тялото,
А душата –
Все по-лека.
Вече не е
Част от цялото,
А отделя се полека.
Извисява се високо,
И на тялото се смее.
Тялото е уморено,
И не иска да живее.
Тъжно маха
На душата,
Изпровожда я
И ето –
Тялото си е в кревата,
А душата – на небето...
Няма коментари:
Публикуване на коментар